Σεβαστείτε την πατρίδα μου
των
Ιωάννη Κουτσανδρέα
Παιδοψυχίατρου - Ψυχοθεραπευτή
και
Ευάγγελου Αυγουλά
Δικηγόρου - Αντιδήμαρχου Ιλίου
Γραμματέα της Επιτροπής Νεολαίας Πανελλήνιου Συνδέσμου
Τυφλών
Είμαι Έλληνας της Ελλάδας. Θα μπορούσα όμως να είμαι «Έλληνας» της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ιταλίας, της Γερμανίας… Θα μπορούσα να είμαι «Έλληνας» κάθε χώρας της Ευρώπης και κάθε χώρας του κόσμου.
Εδώ και αρκετό καιρό ακούω από πολιτικούς της χώρας μου και πολιτικούς άλλων χωρών, για μία Ελλάδα χρεωμένη, εξαθλιωμένη, δυστυχισμένη και κατεστραμμένη. Εδώ και πολύ καιρό ακούω για μία κρίση χρέους και για μία οικονομική βοήθεια προς τη χώρα μου, η οποία είναι άφαντη στους περισσότερους. Εδώ και πολύ καιρό βλέπω τον Λαό μου να......
υποφέρει οικονομικά, κοινωνικά, συναισθηματικά, να ξεφτιλίζεται και να γίνεται περίγελο και αντικείμενο κριτικής και χλευασμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Εδώ και πολύ καιρό νιώθω αγωνία και ντροπή, βλέποντας δίπλα μου τους φίλους μου να καταστρέφονται οικονομικά και κοινωνικά και να παλεύουν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια την αξιοπρέπειά τους. Εδώ και πολύ καιρό νιώθω μία αδηφάγα μηχανή να με κατασπαράσσει και να μου ζητάει να είμαι συνεπής απέναντι στο «χρέος» μου. Και ακούω για ένα ισοζύγιο πληρωμών, για μέτρα οικονομικής πολιτικής και ορισμένες φορές για μέτρα οικονομικής ανάπτυξης. Και ακούω για Ελλάδα μίασμα που θα πρέπει να φύγει από το ευρώ. Που θα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη. Που θα πρέπει ενδεχομένως να φύγει κι από την Ευρώπη. Με πονάει βαθύτατα το γεγονός ότι αυτά τα ακούω από ανιστόρητους και επικίνδυνους πολιτικούς. Αλλά σε αυτό, δυστυχώς, δεν μπορώ να κάνω πολλά.
Καλώ αντίθετα τον πνευματικό κόσμο της Ευρώπης, τον κόσμο για τον οποίο η Ελλάδα αποτελεί μέρος της μόρφωσης του της κουλτούρας του και της ίδιας του της ψυχής. Τον κόσμο που μπορεί εύκολα να φανταστεί την Ευρώπη σαν ένα ζωντανό οργανισμό, που παράγει, δημιουργεί, ονειρεύεται, μεγαλουργεί. Και την Ελλάδα να κυλάει αιώνες ατελείωτους στις φλέβες αυτού του οργανισμού και να αποτελεί το αίμα του.
Καλοί μου φίλοι,
απευθύνομαι σε εσάς που γνωρίζετε τι σημαίνει η λέξη «ευρώ» και η λέξη «Ευρώπη». Απευθύνομαι σε σάς που γνωρίζετε την συμβολή της Ελλάδας στη δημιουργία της Ευρώπης, ως μέρος του δυτικού πολιτισμού, την συμβολή της Ελλάδας στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής κουλτούρας, της ευρωπαϊκής τέχνης και επιστήμης και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Απευθύνομαι σε σάς που γνωρίζετε την προσφορά και τη συμβολή της Ελλάδας στη δημιουργία της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Τη συμβολή της Ελλάδας, που επί χιλιετίες επενδύει τα «κέρδη» της και την οικονομία της όπως πολύ λίγες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πράξει μέχρι τώρα, στο «χτίσιμο» του οικοδομήματος του σπιτιού της Ευρώπης. Δεν τα έχει επενδύσει ούτε σε αποικίες, ούτε σε βιομηχανίες, για κατανάλωση και συσσώρευση πλούτου, αλλά πάντα με επίκεντρο τον «άνθρωπο» και ότι τον εξελίσσει μέσα στους αιώνες. Κι αυτή η επένδυση υπάρχει και ζει ακόμα σ’ όλη την Ευρώπη. Υπάρχει και ζει μέσα στην σκέψη και μέσα στο έργο του κάθε πνευματικού ανθρώπου της Ευρώπης. Ο Λαός μου έχτισε Παρθενώνες και ξέρει να μεγαλουργεί. Ούτε κλέφτης είναι, ούτε τεμπέλης, όπως κατηγορείται από συγκεκριμένα άτομα. Και τους φόρους του πληρώνει και με το παραπάνω. Και σίγουρα λειτουργεί έτσι η μεγάλη του πλειοψηφία. Αν ορισμένοι έφταιξαν (όπως φαντάζομαι συμβαίνει σε κάθε χώρα του κόσμου), αυτοί να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Γιατί οδηγούν τον Λαό μου στον εξευτελισμό και στην ευθανασία; Γιατί να αυτοκτονούν συνεχώς δίπλα μου άνθρωποι οικογενειάρχες; Γιατί τα νοσοκομεία μου να μην έχουν ούτε καν βαμβάκι και γάζες; Γιατί οι ασθενείς και τα άτομα με αναπηρία να καταρρέουν μαζί με την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους; Γιατί από τα παιδιά της Ελλάδας σβήνει το χαμόγελο;
Κι αν κάποιος μπορεί να λέγεται οικοδεσπότης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αυτός σίγουρα είναι η Ελλάδα. Κι αν κάποιος πιστεύει ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι μόνο οικονομικής φύσεως κάνει λάθος. Κι αν κάποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι «το κακό παιδί» της Ευρώπης και μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς Ελλάδα και πάλι κάνει λάθος.
Η Ελλάδα Είναι η Ευρώπη.
Δεν είμαι ο ειδικός για να αναλύσω τα οικονομικά στοιχεία. Ούτε και τα γνωρίζω. Δε θα μπορούσα όμως ποτέ να δεχτώ μια οικονομική ανάπτυξη που έχει σαν αυτοσκοπό την ίδια την οικονομική ανάπτυξη. Δε θα μπορούσα ποτέ να κατανοήσω τους δείκτες ανάπτυξης που περιθωριοποιούν ουσιαστικά τον άνθρωπο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Καλοί μου φίλοι,
«Έλληνες» όλης της Ευρώπης και όλου του κόσμου, που η Ελλάδα είναι και δική σας «πατρίδα». Σας είπα αυτά που δεν σας λένε οι πολιτικοί μου. Οι οποίοι μιλάνε μόνο για οικονομία, έχοντας περιθωριοποιήσει εντελώς τη λέξη «Άνθρωπος» και έχοντάς τον μόνο ως μια στείρα αναφορά που απλά ομορφαίνει τις θεωρίες τους.
Καλώ επομένως αυτή τη κρίσιμη στιγμή, κρίσιμη όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και για τον υπόλοιπο κόσμο:
Καλώ όλο τον πνευματικό κόσμο της Ευρώπης να πάρει θέση και να καταθέσει την πνευματική του και την ψυχική του συγγένεια μαζί μου. Σας καλώ να επισκεφτείτε την χώρα μου και να πούμε μαζί
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ»
ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
Εδώ και αρκετό καιρό ακούω από πολιτικούς της χώρας μου και πολιτικούς άλλων χωρών, για μία Ελλάδα χρεωμένη, εξαθλιωμένη, δυστυχισμένη και κατεστραμμένη. Εδώ και πολύ καιρό ακούω για μία κρίση χρέους και για μία οικονομική βοήθεια προς τη χώρα μου, η οποία είναι άφαντη στους περισσότερους. Εδώ και πολύ καιρό βλέπω τον Λαό μου να......
υποφέρει οικονομικά, κοινωνικά, συναισθηματικά, να ξεφτιλίζεται και να γίνεται περίγελο και αντικείμενο κριτικής και χλευασμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Εδώ και πολύ καιρό νιώθω αγωνία και ντροπή, βλέποντας δίπλα μου τους φίλους μου να καταστρέφονται οικονομικά και κοινωνικά και να παλεύουν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια την αξιοπρέπειά τους. Εδώ και πολύ καιρό νιώθω μία αδηφάγα μηχανή να με κατασπαράσσει και να μου ζητάει να είμαι συνεπής απέναντι στο «χρέος» μου. Και ακούω για ένα ισοζύγιο πληρωμών, για μέτρα οικονομικής πολιτικής και ορισμένες φορές για μέτρα οικονομικής ανάπτυξης. Και ακούω για Ελλάδα μίασμα που θα πρέπει να φύγει από το ευρώ. Που θα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη. Που θα πρέπει ενδεχομένως να φύγει κι από την Ευρώπη. Με πονάει βαθύτατα το γεγονός ότι αυτά τα ακούω από ανιστόρητους και επικίνδυνους πολιτικούς. Αλλά σε αυτό, δυστυχώς, δεν μπορώ να κάνω πολλά.
Καλώ αντίθετα τον πνευματικό κόσμο της Ευρώπης, τον κόσμο για τον οποίο η Ελλάδα αποτελεί μέρος της μόρφωσης του της κουλτούρας του και της ίδιας του της ψυχής. Τον κόσμο που μπορεί εύκολα να φανταστεί την Ευρώπη σαν ένα ζωντανό οργανισμό, που παράγει, δημιουργεί, ονειρεύεται, μεγαλουργεί. Και την Ελλάδα να κυλάει αιώνες ατελείωτους στις φλέβες αυτού του οργανισμού και να αποτελεί το αίμα του.
Καλοί μου φίλοι,
απευθύνομαι σε εσάς που γνωρίζετε τι σημαίνει η λέξη «ευρώ» και η λέξη «Ευρώπη». Απευθύνομαι σε σάς που γνωρίζετε την συμβολή της Ελλάδας στη δημιουργία της Ευρώπης, ως μέρος του δυτικού πολιτισμού, την συμβολή της Ελλάδας στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής κουλτούρας, της ευρωπαϊκής τέχνης και επιστήμης και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Απευθύνομαι σε σάς που γνωρίζετε την προσφορά και τη συμβολή της Ελλάδας στη δημιουργία της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Τη συμβολή της Ελλάδας, που επί χιλιετίες επενδύει τα «κέρδη» της και την οικονομία της όπως πολύ λίγες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πράξει μέχρι τώρα, στο «χτίσιμο» του οικοδομήματος του σπιτιού της Ευρώπης. Δεν τα έχει επενδύσει ούτε σε αποικίες, ούτε σε βιομηχανίες, για κατανάλωση και συσσώρευση πλούτου, αλλά πάντα με επίκεντρο τον «άνθρωπο» και ότι τον εξελίσσει μέσα στους αιώνες. Κι αυτή η επένδυση υπάρχει και ζει ακόμα σ’ όλη την Ευρώπη. Υπάρχει και ζει μέσα στην σκέψη και μέσα στο έργο του κάθε πνευματικού ανθρώπου της Ευρώπης. Ο Λαός μου έχτισε Παρθενώνες και ξέρει να μεγαλουργεί. Ούτε κλέφτης είναι, ούτε τεμπέλης, όπως κατηγορείται από συγκεκριμένα άτομα. Και τους φόρους του πληρώνει και με το παραπάνω. Και σίγουρα λειτουργεί έτσι η μεγάλη του πλειοψηφία. Αν ορισμένοι έφταιξαν (όπως φαντάζομαι συμβαίνει σε κάθε χώρα του κόσμου), αυτοί να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Γιατί οδηγούν τον Λαό μου στον εξευτελισμό και στην ευθανασία; Γιατί να αυτοκτονούν συνεχώς δίπλα μου άνθρωποι οικογενειάρχες; Γιατί τα νοσοκομεία μου να μην έχουν ούτε καν βαμβάκι και γάζες; Γιατί οι ασθενείς και τα άτομα με αναπηρία να καταρρέουν μαζί με την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους; Γιατί από τα παιδιά της Ελλάδας σβήνει το χαμόγελο;
Κι αν κάποιος μπορεί να λέγεται οικοδεσπότης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αυτός σίγουρα είναι η Ελλάδα. Κι αν κάποιος πιστεύει ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι μόνο οικονομικής φύσεως κάνει λάθος. Κι αν κάποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι «το κακό παιδί» της Ευρώπης και μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς Ελλάδα και πάλι κάνει λάθος.
Η Ελλάδα Είναι η Ευρώπη.
Δεν είμαι ο ειδικός για να αναλύσω τα οικονομικά στοιχεία. Ούτε και τα γνωρίζω. Δε θα μπορούσα όμως ποτέ να δεχτώ μια οικονομική ανάπτυξη που έχει σαν αυτοσκοπό την ίδια την οικονομική ανάπτυξη. Δε θα μπορούσα ποτέ να κατανοήσω τους δείκτες ανάπτυξης που περιθωριοποιούν ουσιαστικά τον άνθρωπο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Καλοί μου φίλοι,
«Έλληνες» όλης της Ευρώπης και όλου του κόσμου, που η Ελλάδα είναι και δική σας «πατρίδα». Σας είπα αυτά που δεν σας λένε οι πολιτικοί μου. Οι οποίοι μιλάνε μόνο για οικονομία, έχοντας περιθωριοποιήσει εντελώς τη λέξη «Άνθρωπος» και έχοντάς τον μόνο ως μια στείρα αναφορά που απλά ομορφαίνει τις θεωρίες τους.
Καλώ επομένως αυτή τη κρίσιμη στιγμή, κρίσιμη όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και για τον υπόλοιπο κόσμο:
Καλώ όλο τον πνευματικό κόσμο της Ευρώπης να πάρει θέση και να καταθέσει την πνευματική του και την ψυχική του συγγένεια μαζί μου. Σας καλώ να επισκεφτείτε την χώρα μου και να πούμε μαζί
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ»
ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
Η Ελληνίδα που πολεμά την αναπηρία: Γενετικό άλμα με σύμμαχο το «γονίδιο της κίνησης».
Ελπίδες σε εκατομμύρια ασθενείς που πάσχουν από εκφυλιστική παράλυση των άκρων, ή έχουν υποστεί τραυματισμό των νεύρων της σπονδυλικής τους στήλης, αναμένεται να δώσει η ανακάλυψη ενός νέου γονιδίου, από την Ελληνίδα καθηγήτρια της Αναπτυξιακής Βιολογίας στην Ιατρική σχολή του Imperial College στο Λονδίνο, κ. Βάσω Επισκόπου.
Η σπουδαία γενετίστρια, που ξεκίνησε σπουδές Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και στη συνέχεια στο Columbia της Νέας Υόρκης, έχει κάνει πολλές πρωτοποριακές ανακαλύψεις που αφορούν νευρικές παθήσεις και ανοίγουν δρόμους θεραπείας για αυτές.
Ανάμεσά τους είναι η ανακάλυψη δύο νέων γονιδίων, που τα ονόμασε «Αρκαδία» το πρώτο και «Αρκαδία 2» το δεύτερο. Μάλιστα, η έλλειψη του «Αρκαδία 2», στον ανθρώπινο οργανισμό, οδηγεί σε παράλυση των άκρων και της σπονδυλικής στήλης. Τους έδωσε το όνομα του αγαπημένου της Ελληνικού τόπου, όπου κατά τη μυθολογία βρισκόταν ο επίγειος παράδεισος. Η κ. Βάσω Επισκόπου ευελπιστεί τώρα, μέσα από την αποκάλυψη αυτών των καινούργιων γενετικών τόπων, να δώσει ζωή σε ασθενείς που αναζητούν τη δική τους...Αρκαδία.
Κάνατε μια σπουδαία ανακάλυψη που μπορεί να δώσει ελπίδα στην ιατρική. Θέλετε να μας εξηγήσετε;
«Πριν από 10 χρόνια είχα κάνει την ανακάλυχη ενός γονιδίου που το ονόμασα ''Αρκαδία'', από τη μυθική γη του Πάνα και των νυμφών. Τα γονίδια είναι γενετικοί τόποι στο χρωμόσωμα του ανθρώπου, και θέλησα να δώσω σε αυτούς τους γενετικούς τόπους το όνομα του δικού μου αγαπημένου μέρους, της Αρκαδίας.
Οι ανακαλύψεις μας δημοσιεύτηκαν σε δύο άρθρα στο περιοδικό Nature και εξηγούν ότι κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής φάσης η ''Αρκαδία'' είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της κεφαλής και του εγκεφάλου στον οργανισμό. Επίσης, δημοσιεύσαμε ότι η ''Αρκαδία'' έχει και δράση προστατευτική στον ώριμο πια οργανισμό, ενάντια στον καρκίνο. Πρόσφατα βρήκαμε ότι η ''Αρκαδία'' έχει ένα ομόλογο παρόμοιο γονίδιο, που ονόμασα ''Αρκαδία 2''. Παρατηρήσαμε ότι εκφράζεται συγκεκριμένα στον νευρικό ιστό, κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης και στον ώριμο άνθρωπο και ποντίκι, αφού όλα τα πειράματά μας γίνονται σε ποντίκια. Τα ποντίκια είναι καταπληκτικό πειραματικό μοντέλο, γιατί είναι πολύ κοντά στον άνθρωπο εξελικτικά. Μας δίνουν τη δυνατότητα να αφαιρέσουμε γονίδια, για να δούμε τα συμπτώματα της αφαίρεσής τους στο ζωντανό οργανισμό του ποντικού αλλά και του ανθρώπου.
Η ''Αρκαδία 2'', όταν αφαιρεθεί από τα ποντίκια, σταματά ή γίνεται ημιτελώς η ανάπτυξη των κινητικών νευρώνων. Ως γνωστόν, οι κινητικοί νευρώνες βρίσκονται στη σπονδυλική στήλη και εκτείνουν μακρύς άξονες για να επικοινωνήσουν με τους μυς στην περιφέρεια του σώματος και να τους κινήσουν. Δηλαδή είναι υπεύθυνοι για όλες τις κινητικές λειτουργίες (ομιλία, αναπνοή, σίτιση κ.λπ.). Χωρίς την ''Αρκαδία 2'', όμως, οι νευρώνες αυτοί δε μπορούν να φτάσουν στους πιο μακρινούς μυς, όπως αυτοί που βρίσκονται στα άκρα και έτσι υπάρχει παράλυσις. Οι μύες δεν μπορούν να κινηθούν χωρίς τη νεύρωσή τους από τους κινητικούς νευρώνες.
Βρήκαμε λοιπόν ότι η ''Αρκαδία 2'' είναι απαραίτητος παράγοντας για την επιμήκυνση αυτών των αξόνων κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.
Επιπλέον, ανακαλύψαμε ότι το ίδιο γονίδιο ρυθμίζει μια μεγάλη οικογένεια παραγόντων, οι οποίοι εκκρίνονται και λέγονται ''Bone Morphogenetic Proteins (BMP)''. Αυτοί οι παράγνοτες παίζουν τον ίδιο σημαντικό ρόλο με την ''Αρκαδία 2''».
Τι είναι οι παράγοντες «BMP»; Είναι ορμόνες;
«Παράγοντες ονομάζουμε στη Βιολογία τις πρωτεΐνες που παράγονται από τα γονίδια (το DNA όπου οι πρωτεΐνες είναι κωδικοποιημένες). Στη συνέχεια, οι πρωτεΐνες είτε μένουν μέσα στο κύτταρο είτε εκκρίνονται στον εξωκυττάριο χώρο. Το ίδιο κάνουν οι ''BMP'' παράγοντες και οι ορμόνες. Για αυτό λέγονται παράγοντες σήμανσης. Επικοινωνούν με άλλα κύτταρα που βρίσκονται μακριά από αυτά που τους παράγουν και τους δίνουν οδηγίες να διαφοροποιηθούν και να φτιάξουν κάποιον άλλο ιστό ή να προκαλέσουν κάποια λειτουργία. Η αναγνώριση των ''BMP'' από τα κύτταρα ανοίγει ένα μονοπάτι σήμανσης που οδηγεί στην ενεργοποίηση γονιδίων που εκτελούν τις οδηγίες τους.
Εμείς βρήκαμε ότι οι ''BMP'' παράγοντες, που εκκρίνονται από τους μυς των άκρων, δηλαδή στην περιφέρεια ενεργοποιούν το μονοπάτι σήμανσης στους κινητικούς νευρώνες, που κάνουν τους άξονές τους να προχωρήσουν πιο πέρα, να επιμηκυνθούν. Αυτή είναι η όλη ιδέα».
ΠΡΟΟΔΟΣ...
Ερευνάμε τη φύση για να πλησιάσουμε το Θεό.
Ποιές ασθένειες θα μπορέσουν μελλοντικά να βρουν ίαση, μεσα από αυτή την ανακάλυψη;
«Πιστεύουμε ότι αυτές οι μελέτες θα εμπνεύσουν εμάς και άλλους ερευνητές στο να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε αυτή τη γνώση για να καταλάβουμε τις ασθένειες των κινητικών νευρώνων. Σε αυτού του είδους τις ασθένειες, σαν κι αυτή από την οποία πάσχει και ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, δεν υπάρχει καμία θεραπεία και οι περισσότεροι που διαγιγνώσκονται έτσι, πεθαίνουν μέσα σε δύο χρόνια από παράλυση. Είναι εκφυλιστικές παθήσεις των κινητικών νεύρων.
Οι άξονες και οι νευρώνεςεκφυλίζονται και πεθαίνουν και έτσι οι μύες παραλύουν και δε μπορεί να υπάρξει κίνηση. Είναι κυρίως κληρονομικές. Μάλιστα γνωρίζουμε μερικά από τα γονίδια που ευθύνονται για αυτό. Η ανακάλυψή μας θα βοηθήσει στο να καταλάβουμε πως τα νεύρα και οι άξονές τους εκφυλίζονται στις ασθένειες αυτές, και αν μεταλλάξεις στο γονίδιο της ''Αρκάδίας 2'' συμμετέχουν στον εκφυλισμό αυτό.
Επίσης, οι παράγοντε ''ΒΜΡ'' ίσως να μπορούν να χορηγηθούν για να διατηρηθούν οι άξονες που ενώνουν τους νευρώνες με τους μύες σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει ακόμα θάνατος των νευρώνων, δηλαδή σε πρώϊμο στάδιο της ασθένειας. Η αναγέννηση αξόνων γενικά είναι αδύνατη στις περισσότερες περιπτώσεις τραυματισμού, όπως αυτήν της σπονδυλικης στήλης. Ελπίζω όμως η γνώση αυτή για το ρόλο του νέου γονιδίου να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για την αναγέννηση αξόνων για την επανασύνδεση του νευρικού με τον μυικό ιστό και επαναφορά κίνησης».
Πόσες ώρες είστε στο εργαστήριο;
«Έχω αφιερώσει τη ζωή μου στη δουλειά αυτή, γιατί μου αρέσει πάρα πολύ η έρευνα και πάντα μου άρεσε. Για μένα είναι μεγάλη ικανοποίηση να μπορέσω στη ζωή μου να προσ΄φερω κάτι στην ανθρωπότητα, που να τη φέρει πιο μπροστά. Να την κάνει να προοδεύσει. Το θεωρώ καθήκον μου».
Η επιστήμη της γενετικής όσο προοδεύει πλησιάζει τον Θεό;
«Η επιστήμη μας δείχνει τη μέθοδο για το πως να ερευνούμε τον φυσικό κόσμο και πως να ανακαλύπτουμε πράγματα. Θεωρώ ότι αυτό είναι το σημαντικότερο προσόν που έχει ο άνθρωπος. Είναι το μυαλό του. Να μπορεί δηλαδή να φτάνει και να ρωτάει τη φύση. Αυτό λοιπ0όν, για να απαντήσω στην ερώτησή σας, κάποιος θα μπορούσε να το εξηγήσει κι έτσι. Ότι οι ανθρώπινες ανακαλύψεις πλησιάζουν το Θεό».
Από την Αρκαδία ως την ψυχή!
των Ιωάννη Κουτσανδρέα, Ψυχιάτρου και Δέσποινας Πάγκα, Ηθοποιού.
«…Κι αν τίποτα άλλο δεν μπορείς ,
τα γιασεμιά όταν ποτίζεις ,
κράτα στη χούφτα σου νερό ,
να παίζεις με το σύννεφο ».
Γ. ΦΩΤΕΙΝΟΣ
ΑΡΚΑΔΙΑ: Περιοχή στην αρχαιότητα η οποία στην τέχνη έγινε το σύμβολο της βουκολικής απλότητας, της ευτυχίας, της αμεριμνησίας και του έρωτα κοντά στη φύση. Για να δείξουν την ανυπέρβλητη ευτυχία πολλοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν την έκφραση…. «έζησα κι εγώ στην Αρκαδία».
ΑΡΚΑΔΙΣΜΟΣ : καλλιτεχνικό κίνημα που έχει ως σημείο αναφοράς την Αρκαδία και το οποίο στη λογοτεχνία επιδίωξε την φυσική απλότητα του ύφους έχοντας ως βάση την Ελληνική και Ρωμαϊκή βουκολική ποίηση, λειτούργησε δε ως αντίδραση στο περίπλοκο, παραφορτωμένο και επιτηδευμένο ύφος του μπαρόκ.
________________________________________________________________
Υπάρχει άραγε άλλη πατρίδα στη γη, που το χώμα της να 'χει μπολιάσει σε τόσες καινούργιες πατρίδες ;Εδώ και 50.000 χρόνια οι Αρκάδες, μια φυλή " πιο παλιά κι απ' το φεγγάρι ", κουβαλάνε την " Αρκαδία τους " παντού πάνω στη γη.
Η Αρκαδία που σε ξενιτεύει .Η χώρα που σε γεννά και σε διώχνει μακριά της.. Αρχέγονη μήτρα που μέσα από τη γέννα πραγματώνεται. Βραχώδης ξερότοπος, πολύπλοκος σε σώμα και ψυχή, γαλήνιος κι ορμητικός μαζί. Τόπος φανταστικός μα και τόσο πραγματικός. Σε μαθαίνει να οργώνεις και να καλλιεργείς την πέτρα κι απ' αυτή να βγάζεις καρπό. Κι ύστερα σ 'αποχαιρετά. Αγέραστη και σκληροτράχηλη μάνα, αγναντεύει μέσα απ' τους αιώνες τα παιδιά της.
Η Αρκαδία σε μαθαίνει πως δεν ανήκει στο χρόνο, ούτε στο χώρο. Είναι ουτοπική και αχρονική. Αιώνια παρουσία. Η Αρκαδία είναι ένα σύμβολο*. Το σύμβολο της ανθρώπινης ψυχής. Μίας ψυχής που έβαλε τον «Δία» της ν 'αγναντεύει από μια κορυφή του Λύκαιου, λουσμένη στο φως. Λένε πως οι άνθρωποι ή και ζώα που έμπαιναν στο ιερό του Θεού, δε ρίχνανε καμία σκιά στο έδαφος. Τόσο φως. Και στις ελατοσκέπαστες πλαγιές του Μαινάλου, ένας αέναος χορός των θεών και των ημίθεων (ιδιότητες της ψυχής) αλλά και των νυμφών και των νεράιδων.
Μέσα στα τραχιά μονοπάτια και στις χιονοσκέπαστες κορυφογραμμές ο Πάνας, θεός βοσκός, θεός του «Παντός» το ίδιο το σύμπαν, το «μεγάλο Πάν» όπως έλεγαν οι Ορφικοί. Διηγόντουσαν ότι ο Θεός της Αρκαδίας είχε γητέψει και παρασύρει τη Σελήνη μέσα στα δάση. Λαμπερό φως του ήλιου απ' τη μια και Σεληνόφωτο απ' την άλλη, να τρυπώνει ανάμεσα στα φαράγγια, ν' απλώνεται στα ποτάμια και τις πέτρες και να καλεί για έρωτα.
Η Αρκαδία χώρα κοντινή μα και απέραντα μακρινή, οικεία αλλά και τόσο άγνωστη. Η Αρκαδία πατρίδα και ψυχή κάθε κατοίκου της γης. Δεν βγαίνεις «στον πηγαιμό για την Αρκαδία». Η Αρκαδία δεν είναι μια Ιθάκη. Δεν επιστρέφεις σ' αυτήν. Δεν έχει ούτε τα πλούτη, ούτε καν παρηγοριά να σου χαρίσει. Σου έχει δώσει το ελάχιστο και στα ‘χει κληροδοτήσει όλα. Μαθαίνεις - αν θες - ν' ανακαλύπτεις τον πλούτο που μέσα σου φυλάς, όσο μακριά κι αν έχεις φτάσει Τον πλούτο που εμπεριέχει το απλό το λιτό και το ελάχιστο.
Στην Αρκαδία αν δεν μοχθήσεις σκληρά είσαι χαμένος. Τίποτα δεν είναι σίγουρο και τίποτα δεδομένο. Ο Αρκάς είναι αναγκαστικά πολεμιστής. Έχει τόσα ν' αντιμετωπίσει. Ο «πολεμιστής» θωρακίζεται , αλλά αυτή είναι και η αχίλλειος πτέρνα του Αρκά. Το σκληροτράχηλο Εγώ του. Μα ταυτόχρονα κουβαλάει στην ψυχή του κι ένα σωρό πηγές και φαράγγια και σπηλιές και κοιλάδες βαθιές, όπου ζουν Σάτυροι και Κένταυροι και Νεράιδες . Η Αρκαδία αυτά σου δίνει και σε μαθαίνει πώς να τα προσεγγίζεις, να τα παρατηρείς και ν' αφοσιώνεσαι σ' αυτά. Κι αφού τα ‘χεις γνωρίσει καλά και έχουν μπει βαθιά μέσα σου, μπορείς μέσα απ' την αγάπη σου να τα μετουσιώσεις - το πολύ, τον πλούτο.
Για να γνωρίσεις την Αρκαδία, την «ψυχή» της, παραδίνεσαι πλήρως και γυμνός. Χωρίς ασπίδες. Είναι μια σχέση ερωτική που απαιτεί την ολοκληρωτική παράδοση, ακόμη κι αυτού του σκληροτράχηλου Εγώ που σ' έφερε μέχρι εδώ. Δεν κάνεις έρωτα με πανοπλία. Χρέος του καθένα μας είναι να πραγματώσει αυτή τη σχέση με την «Αρκαδία» και να την γεμίσει με πράξεις ορατές.
Κι έτσι, αφήνοντας το φως που λούζει τούτη τη γωνιά της γης να μπει μέσα μας και να φωτίσει τις σκοτεινές και δύσβατες γωνιές του δάσους της ψυχής μας, θα γίνουμε άνθρωποι ελεύθεροι, με σεβασμό κι' αλληλεγγύη.
* Η ΑΡΚΑΔΙΑ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ
Η Αρκαδία, με όλα τα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν, αποτελεί μια βαθύτερη έννοια. Πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, γίνεται «Αρκαδία». Ένας εσωτερικός τόπος που χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο. Ο τόπος της ψυχής. Όλοι οι άνθρωποι επομένως, είναι εν δυνάμει Αρκάδες.
Τα στοιχεία τα οποία μέσα απ’ τους αιώνες έχουν προσδώσει την προσωπικότητα της Αρκαδίας, δεν είναι τίποτα άλλο από σκηνές ενός εσωτερικού ταξιδιού που πραγματοποιεί ο καθένας μας, για να ανακαλύψει, να διαμορφώσει, να συμφιλιωθεί και στο τέλος να πραγματώσει και αυτοπραγματωθεί., μέσα στην ίδια του την ψυχή.
Η Αρκαδία, δεν είναι στατική, είναι δυναμική έννοια. Δεν είναι γραμμική, είναι ολιστική.
Η συνειδητή πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού, ορίζει τον άνθρωπο που μοχθεί, που στερείται, που ξενιτεύεται – Αρκάς – και του παρουσιάζεται μια άλλη αλήθεια, πέρα από την ψευδαίσθηση που είχε μέχρι τώρα και διαμόρφωνε για πραγματικότητα.
Η ανακάλυψη του Αρκά, μέσα μας, όταν συμβαίνει, δεν γίνεται ανώδυνα. Τραντάζει συθέμελα το μέχρι εδώ οικοδόμημα. Χάνεται η παιδικότητα και η αφέλεια, η ασφάλεια πως κάποιος φροντίζει για μας και μας προστατεύει, κάποιος άλλος, που είναι υπεύθυνος για ότι μας συμβαίνει και για ότι δεν μας συμβαίνει.
Δεν είναι εύκολο να γκρεμίσεις ότι μέχρι τώρα είχε χρησιμεύσει να διαμορφώσεις ρόλους και προσωπικότητα και να αρχίσει το όργωμα της πέτρας και η «ξενιτιά». Όταν βρεθεί το κουράγιο για την ενηλικίωση, έρχεται ο πόνος. Απέραντος πόνος και ανείπωτη μοναξιά, περιμένουν. Αρχίζει η συνειδητοποίηση της γύμνιας. Όχι χωρίς δέος και χωρίς τρόμο.
Ο «Αρκάς», αποτελεί την ενηλικίωση του ανθρώπου, από την παιδική ηλικία και τα αρχαϊκά ένστικτα, σ’ αυτήν την πιο ώριμη, στην οποία ξεκινά σιγά – σιγά να διαμορφώνεται Άνθρωπος – άνω θρώσκω, υπεύθυνος των πράξεων του, κοντά με τους άλλους ανθρώπους, με κατανόηση, με ανοχή, με καλοσύνη, με τρυφερότητα για την ύπαρξη και απέραντη αγάπη για όλα όσα τον περιτριγυρίζουν, μοναδικά και πανέμορφα θαύματα της δημιουργίας, όπως κι ο ίδιος του ο εαυτός.
Οπωσδήποτε είναι μακρινή η νύκτα στη Μοσούλη, στη Βαγδάτη και σε κάθε γωνιά της γής που υποφέρει ένας άνθρωπος. Δεν ακούμε, δεν βλέπουμε, δεν πονάμε. Οι χίλιες και μία νύκτες είναι όμως κομμάτι της ανθρώπινης ψυχής, της δικής μας ψυχής, γιατί μεγαλώσαμε με τα χρώματα και τους ήχους τους. Και τώρα, είναι βομβαρδισμένες και λεηλατημένες και μαζί τους κι εμείς.
Δεν είναι εύκολο να γεννηθείς Αρκάς, δεν έχεις όμως άλλη επιλογή.
τα γιασεμιά όταν ποτίζεις ,
κράτα στη χούφτα σου νερό ,
να παίζεις με το σύννεφο ».
Γ. ΦΩΤΕΙΝΟΣ
ΑΡΚΑΔΙΑ: Περιοχή στην αρχαιότητα η οποία στην τέχνη έγινε το σύμβολο της βουκολικής απλότητας, της ευτυχίας, της αμεριμνησίας και του έρωτα κοντά στη φύση. Για να δείξουν την ανυπέρβλητη ευτυχία πολλοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν την έκφραση…. «έζησα κι εγώ στην Αρκαδία».
ΑΡΚΑΔΙΣΜΟΣ : καλλιτεχνικό κίνημα που έχει ως σημείο αναφοράς την Αρκαδία και το οποίο στη λογοτεχνία επιδίωξε την φυσική απλότητα του ύφους έχοντας ως βάση την Ελληνική και Ρωμαϊκή βουκολική ποίηση, λειτούργησε δε ως αντίδραση στο περίπλοκο, παραφορτωμένο και επιτηδευμένο ύφος του μπαρόκ.
________________________________________________________________
Υπάρχει άραγε άλλη πατρίδα στη γη, που το χώμα της να 'χει μπολιάσει σε τόσες καινούργιες πατρίδες ;Εδώ και 50.000 χρόνια οι Αρκάδες, μια φυλή " πιο παλιά κι απ' το φεγγάρι ", κουβαλάνε την " Αρκαδία τους " παντού πάνω στη γη.
Η Αρκαδία που σε ξενιτεύει .Η χώρα που σε γεννά και σε διώχνει μακριά της.. Αρχέγονη μήτρα που μέσα από τη γέννα πραγματώνεται. Βραχώδης ξερότοπος, πολύπλοκος σε σώμα και ψυχή, γαλήνιος κι ορμητικός μαζί. Τόπος φανταστικός μα και τόσο πραγματικός. Σε μαθαίνει να οργώνεις και να καλλιεργείς την πέτρα κι απ' αυτή να βγάζεις καρπό. Κι ύστερα σ 'αποχαιρετά. Αγέραστη και σκληροτράχηλη μάνα, αγναντεύει μέσα απ' τους αιώνες τα παιδιά της.
Η Αρκαδία σε μαθαίνει πως δεν ανήκει στο χρόνο, ούτε στο χώρο. Είναι ουτοπική και αχρονική. Αιώνια παρουσία. Η Αρκαδία είναι ένα σύμβολο*. Το σύμβολο της ανθρώπινης ψυχής. Μίας ψυχής που έβαλε τον «Δία» της ν 'αγναντεύει από μια κορυφή του Λύκαιου, λουσμένη στο φως. Λένε πως οι άνθρωποι ή και ζώα που έμπαιναν στο ιερό του Θεού, δε ρίχνανε καμία σκιά στο έδαφος. Τόσο φως. Και στις ελατοσκέπαστες πλαγιές του Μαινάλου, ένας αέναος χορός των θεών και των ημίθεων (ιδιότητες της ψυχής) αλλά και των νυμφών και των νεράιδων.
Μέσα στα τραχιά μονοπάτια και στις χιονοσκέπαστες κορυφογραμμές ο Πάνας, θεός βοσκός, θεός του «Παντός» το ίδιο το σύμπαν, το «μεγάλο Πάν» όπως έλεγαν οι Ορφικοί. Διηγόντουσαν ότι ο Θεός της Αρκαδίας είχε γητέψει και παρασύρει τη Σελήνη μέσα στα δάση. Λαμπερό φως του ήλιου απ' τη μια και Σεληνόφωτο απ' την άλλη, να τρυπώνει ανάμεσα στα φαράγγια, ν' απλώνεται στα ποτάμια και τις πέτρες και να καλεί για έρωτα.
Η Αρκαδία χώρα κοντινή μα και απέραντα μακρινή, οικεία αλλά και τόσο άγνωστη. Η Αρκαδία πατρίδα και ψυχή κάθε κατοίκου της γης. Δεν βγαίνεις «στον πηγαιμό για την Αρκαδία». Η Αρκαδία δεν είναι μια Ιθάκη. Δεν επιστρέφεις σ' αυτήν. Δεν έχει ούτε τα πλούτη, ούτε καν παρηγοριά να σου χαρίσει. Σου έχει δώσει το ελάχιστο και στα ‘χει κληροδοτήσει όλα. Μαθαίνεις - αν θες - ν' ανακαλύπτεις τον πλούτο που μέσα σου φυλάς, όσο μακριά κι αν έχεις φτάσει Τον πλούτο που εμπεριέχει το απλό το λιτό και το ελάχιστο.
Στην Αρκαδία αν δεν μοχθήσεις σκληρά είσαι χαμένος. Τίποτα δεν είναι σίγουρο και τίποτα δεδομένο. Ο Αρκάς είναι αναγκαστικά πολεμιστής. Έχει τόσα ν' αντιμετωπίσει. Ο «πολεμιστής» θωρακίζεται , αλλά αυτή είναι και η αχίλλειος πτέρνα του Αρκά. Το σκληροτράχηλο Εγώ του. Μα ταυτόχρονα κουβαλάει στην ψυχή του κι ένα σωρό πηγές και φαράγγια και σπηλιές και κοιλάδες βαθιές, όπου ζουν Σάτυροι και Κένταυροι και Νεράιδες . Η Αρκαδία αυτά σου δίνει και σε μαθαίνει πώς να τα προσεγγίζεις, να τα παρατηρείς και ν' αφοσιώνεσαι σ' αυτά. Κι αφού τα ‘χεις γνωρίσει καλά και έχουν μπει βαθιά μέσα σου, μπορείς μέσα απ' την αγάπη σου να τα μετουσιώσεις - το πολύ, τον πλούτο.
Για να γνωρίσεις την Αρκαδία, την «ψυχή» της, παραδίνεσαι πλήρως και γυμνός. Χωρίς ασπίδες. Είναι μια σχέση ερωτική που απαιτεί την ολοκληρωτική παράδοση, ακόμη κι αυτού του σκληροτράχηλου Εγώ που σ' έφερε μέχρι εδώ. Δεν κάνεις έρωτα με πανοπλία. Χρέος του καθένα μας είναι να πραγματώσει αυτή τη σχέση με την «Αρκαδία» και να την γεμίσει με πράξεις ορατές.
Κι έτσι, αφήνοντας το φως που λούζει τούτη τη γωνιά της γης να μπει μέσα μας και να φωτίσει τις σκοτεινές και δύσβατες γωνιές του δάσους της ψυχής μας, θα γίνουμε άνθρωποι ελεύθεροι, με σεβασμό κι' αλληλεγγύη.
* Η ΑΡΚΑΔΙΑ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ
Η Αρκαδία, με όλα τα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν, αποτελεί μια βαθύτερη έννοια. Πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, γίνεται «Αρκαδία». Ένας εσωτερικός τόπος που χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο. Ο τόπος της ψυχής. Όλοι οι άνθρωποι επομένως, είναι εν δυνάμει Αρκάδες.
Τα στοιχεία τα οποία μέσα απ’ τους αιώνες έχουν προσδώσει την προσωπικότητα της Αρκαδίας, δεν είναι τίποτα άλλο από σκηνές ενός εσωτερικού ταξιδιού που πραγματοποιεί ο καθένας μας, για να ανακαλύψει, να διαμορφώσει, να συμφιλιωθεί και στο τέλος να πραγματώσει και αυτοπραγματωθεί., μέσα στην ίδια του την ψυχή.
Η Αρκαδία, δεν είναι στατική, είναι δυναμική έννοια. Δεν είναι γραμμική, είναι ολιστική.
Η συνειδητή πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού, ορίζει τον άνθρωπο που μοχθεί, που στερείται, που ξενιτεύεται – Αρκάς – και του παρουσιάζεται μια άλλη αλήθεια, πέρα από την ψευδαίσθηση που είχε μέχρι τώρα και διαμόρφωνε για πραγματικότητα.
Η ανακάλυψη του Αρκά, μέσα μας, όταν συμβαίνει, δεν γίνεται ανώδυνα. Τραντάζει συθέμελα το μέχρι εδώ οικοδόμημα. Χάνεται η παιδικότητα και η αφέλεια, η ασφάλεια πως κάποιος φροντίζει για μας και μας προστατεύει, κάποιος άλλος, που είναι υπεύθυνος για ότι μας συμβαίνει και για ότι δεν μας συμβαίνει.
Δεν είναι εύκολο να γκρεμίσεις ότι μέχρι τώρα είχε χρησιμεύσει να διαμορφώσεις ρόλους και προσωπικότητα και να αρχίσει το όργωμα της πέτρας και η «ξενιτιά». Όταν βρεθεί το κουράγιο για την ενηλικίωση, έρχεται ο πόνος. Απέραντος πόνος και ανείπωτη μοναξιά, περιμένουν. Αρχίζει η συνειδητοποίηση της γύμνιας. Όχι χωρίς δέος και χωρίς τρόμο.
Ο «Αρκάς», αποτελεί την ενηλικίωση του ανθρώπου, από την παιδική ηλικία και τα αρχαϊκά ένστικτα, σ’ αυτήν την πιο ώριμη, στην οποία ξεκινά σιγά – σιγά να διαμορφώνεται Άνθρωπος – άνω θρώσκω, υπεύθυνος των πράξεων του, κοντά με τους άλλους ανθρώπους, με κατανόηση, με ανοχή, με καλοσύνη, με τρυφερότητα για την ύπαρξη και απέραντη αγάπη για όλα όσα τον περιτριγυρίζουν, μοναδικά και πανέμορφα θαύματα της δημιουργίας, όπως κι ο ίδιος του ο εαυτός.
Οπωσδήποτε είναι μακρινή η νύκτα στη Μοσούλη, στη Βαγδάτη και σε κάθε γωνιά της γής που υποφέρει ένας άνθρωπος. Δεν ακούμε, δεν βλέπουμε, δεν πονάμε. Οι χίλιες και μία νύκτες είναι όμως κομμάτι της ανθρώπινης ψυχής, της δικής μας ψυχής, γιατί μεγαλώσαμε με τα χρώματα και τους ήχους τους. Και τώρα, είναι βομβαρδισμένες και λεηλατημένες και μαζί τους κι εμείς.
Δεν είναι εύκολο να γεννηθείς Αρκάς, δεν έχεις όμως άλλη επιλογή.